فیبر نوری نسبت به روش‌های ارتباطی قدیمی مانند استفاده از کابل‌های مسی (مانند کابل‌های مسی Ethernet) دارای مزایای متعددی است. در زیر به برخی از این مزایا اشاره می‌کنم:
پهنای باند بالا: فیبر نوری قابلیت انتقال پهنای باند بسیار بالایی را دارد. در حقیقت، فیبر نوری قادر به انتقال داده‌ها با سرعت‌های گیگابیتی و تراگیگابیتی است. این امر به ارتقای عملکرد شبکه و انتقال داده‌ها با سرعت بالا کمک می‌کند.
فاصله طولانی: فیبر نوری قابلیت انتقال داده‌ها در فاصله طولانی را دارد. به دلیل کاهش کمتری در انتقال نور نسبت به سیم‌های مسی، فیبر نوری قادر به انتقال داده‌ها در فاصله‌های صد‌ها متر تا چند کیلومتر است. این امر برای شبکه‌هایی با امتداد فیزیکی بزرگ یا شبکه‌هایی که نیاز به ارتباط در فواصل بزرگ دارند، بسیار مفید است.
مقاومت در برابر تداخل الکترومغناطیسی: فیبر نوری مقاومت بالایی در برابر تداخل الکترومغناطیسی دارد. این به معنی این است که سیگنال‌های نوری در فیبر نوری کمتر تحت تأثیر تداخل‌های الکترومغناطیسی قرار می‌گیرند. در عوض، کابل‌های مسی ممکن است تحت تأثیر تداخل‌های الکترومغناطیسی قرار گیرند که می‌تواند کیفیت و قابلیت انتقال داده‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.
امنیت: فیبر نوری امنیت بالایی در انتقال داده‌ها فراهم می‌کند. از آنجا که سیگنال‌ها در فیبر نوری به صورت نوری انتقال می‌یابند، بسیار سخت است برای اشخاص غیرمجاز دسترسی به اطلاعات در حال انتقال در فیبر نوری. این امر برای شبکه‌هایی که نیاز به امنیت بالا دارند، بسیار حائز اهمیت است.
کاهش افت سیگنال: فیبر نوری کمترین افت سیگنال را در طول مسافت‌های طولانی ارائه می‌دهد. این به معنی این است که سیگنال‌ها در طول فاصله‌های طولانتقال داده‌ها در فیبر نوری با سرعت بالا و با استفاده از نور انجام می‌شود. این ماژول‌ها از لیزرها یا دیودهای الکترولومینسانس (LED) برای تولید نور استفاده می‌کنند. سیگنال‌های الکتریکی که از منبع داده وارد ماژول می‌شود، توسط لیزر یا LED به سیگنال‌های نوری تبدیل می‌شوند. سپس، این سیگنال‌های نوری از طریق فیبر نوری به سر دیگر انتقال می‌یابند.
بیشتر بخوانید:
