Redundancy در سرور به معنای استفاده از روش‌ها و ساختارهای اضافی برای افزایش قابلیت اطمینان و دسترسی به سرویس‌ها است. هدف اصلی استفاده از redundancy در سرور، جلوگیری از، از دست دادن داده‌ها و ایجاد قطعی در سرویس‌ها در صورت بروز خطا یا خرابی است.
برخی از روش‌های redundancy در سرور عبارتند از:
Redundant Hardware: استفاده از سخت‌افزارهای تکراری و مجزا برای اجرای سرویس‌ها. این روش شامل استفاده از سرورهای تکراری، دیسک‌های ذخیره‌سازی مجزا و شبکه‌های تکراری می‌شود. در صورتی که یکی از سرورها یا دیسک‌ها خراب شود، دیگر سرورها و دیسک‌ها می‌توانند سرویس را به طور مستمر ادامه دهند.
Redundant Network Connections: اتصال به شبکه از طریق چندین مسیر یا پروتکل متفاوت. این روش از طریق استفاده از چندین کارت شبکه، روترهای تکراری، شبکه‌های مجزا و پروتکل‌های متعدد این امکان را فراهم می‌کند تا در صورت قطع یا خرابی یکی از مسیرها، ارتباط با شبکه حفظ شده و سرویس به طور معمول ادامه یابد.
Redundant Power Supply: استفاده از منابع تامین برق تکراری و مجزا برای سرورها. این شامل استفاده از UPS (Uninterruptible Power Supply)، ژنراتورها و منابع برق تهیه شده از طریق شرکت‌های برق محلی است. در صورت قطع برق یا خرابی یک منبع تامین برق، منابع دیگر به طور خودکار فعال می‌شوند و از قطعی در سرویس جلوگیری می‌کنند.
Redundant Data Storage: استفاده از روش‌های ذخیره‌سازی متعدد برای داده‌ها. این شامل تکنولوژی RAID (Redundant Array of Independent Disks) است که امکان توزیع داده‌ها بین چندین دیسک و ایجاد نسخه پشتیبان (mirroring) از داده‌ها را فراهم می‌کند. در صورت خرابی یکی از دیسک‌ها، داده‌ها از روی سایر دیسک‌ها بازیابی می‌شوند.
با استفاده از این روش‌ها و ساختارهای redundancy، استارتاپ‌ها و سازمان‌ها می‌توانند عملکرد و قابلیت اطمینان سرویس‌را بهبود بخشند و در برابر خرابی‌ها و از دست رفتن داده‌ها مقاومت بیشتری داشته باشند.
منبع :
